Ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια ένας αγώνας δεν συγκέντρωσε τόσες εκλεκτές συμμετοχές και τόσους πολλούς αυθεντικούς και παθιασμένους θεατές, όσους η τελευταία αποχαιρετιστήρια κούρσα του Γιώργου Ραπτόπουλου. Του ανθρώπου, του οδηγού, του αναβάτη, του αγωνιζόμενου, του δάσκαλου, του φίλου, που μέσα απο μια καρριέρα 65 χρόνων, ένωσε το χτες με το σήμερα, τη μοτοσυκλέττα με το αυτοκίνητο, το κλασσικό με το σύγχρονο, το χώμα με την άσφαλτο, ακόμα και το συνεργείο με το σαλόνι.
Οσοι ξέρουν, καταλαβαίνουν και αποκαλύπτονται. Οσοι δεν ξέρουν, ας έχουν την τύχη να γνωρίσουν κάποιο θρύλο κι αυτοί, στη διάρκεια του βίου τους.
Οση κι αν είναι η θλίψη, είναι γεγονός ότι η μοίρα, υποταγμένη στην προσωπικότητα του ανδρός και ως εξ' αυτού γενναιόδωρη, έγραψε το ιδανικό τέλος σε μια καρριέρα που ουσιαστικά δεν σταμάτησε ποτέ. Η ζωή ολοκληρώθηκε, η ανάμνηση αρχίζει να ζει.
Δ.Π.
 |
| Η αρχή ήταν δίτροχη. Η λεζάντα της εποχής τα λέει όλα! |
 |
| Απο το εξαιρετικό ιστολόγιο Telling Stories του πάντα ευαίσθητου Ν. Σ. Ζαλμά, μαθαίνουμε ότι ο πρώτος αγώνας αυτοκινήτου του Γ. Ραπτόπουλου ήταν η Ανάβαση Ριτσώνας το καλοκαίρι του 1958, με αυτή την Mercedes Ponton 219 |
 |
| O τελευταίος και πιο εντυπωσιακός τίτλος ήρθε το 1993 στα 4Χ4 με το VW Synchro. Τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχανε την ευκαιρία να εμφανίζεται σε Ιστορικές εκδηλώσεις με το αγαπημένο του DKW, πάντα πηγαίνοντας σαν τον άνεμο. Και αυτό έκανε μέχρι τέλους. Κυριολεκτικά... |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου